Çıkmadık candan ümit kesilmezmiş

Kardeşim derecesinde sevdiğim bir dostuma, sevgilisinden ayrılması üzerine yazdığım "istersen seni avutmak için hatasını bir gün anlayacak ve sana dönecek" gibi yalanlar söyleyebilirim demem üzerine verdiği cevap:

Öyle düşünme ... Senden avutacak yalanlar beklemiyorum zaten...
Ben bile tepkisizliğine çok kızıyorum... Çok az da olsa sinirini ve kızgınlığını hissettim konuşmalar oldu..
İçine attığına o yüzden inanıyorum yada inanmak istiyorum...
Temel problem kendisini ikinci planda hissetmesi ve sevgime güvenememesi..
Ben daha önce hiç yaşamadığım şeyleri yaşadığım için bu bir yıl büyü gibiydi elini tutmak bile yetti bana..
Ama senin sevgiline gösterdiğin kadar ilgi ve alkayı göstermedim dakka başı arayıp sormadım. Özel birşeyler yapmak için doğum gününü bekledim.. Ona özenimi göstermedim.
Bazen onunla tartışmamak veya hep söylediği gibi davranmak hatasına düştüm. Aslında beklediği davranışlar farklıydı. Yada aşırılık yapmadım yapmalıydım...
Kısacası belki hissettiğim aşkı onada hissettirebilsem belki ıvır zıvır problemleri bu kadar takıntı yapmayacaktı...
O kadar hayatımızın birarada süreceğine inandım ki erteledim onu..
Problemler elbetteki suni temel problem bu .. Bana çok iyi bir arkadaşsın ama bir sevgili değilsin demesinin nedeni bu.. Bana sevgisi vardı ben bunu aşka çevirecek beceriyi gösteremedim...

Ayrılığın ilk zamanların da işler çok kötü değilken ki yazışmalarda hislerimi biliyorsun cümleme karşı mailinin içinde bir cümlenin sonunda anlamaya çalışıyorum demişti..gayri ihtiyari..

Ortada minicik bir umut var farkındayım ama hem dua ediyorum hemde çıkar yol bulmak için uğraşıyorum..
Birzaman daha üzülmekten yada yıpranmaktan başka ne kaybedeceğim..
Ama kazanabilirsem
Birgün karnına kulağımı dayayıp minicik bir kalbin atışlarını duyma zevkini yaşayacağım Aşkımla..

Çıkmadık candan ümit kesilmezmiş..

Hiç yorum yok: